+32479977430 info@ushaakasha.be

Erkenning, de kers op de taart

by | sep 21, 2023 | System Life Hacker | 0 comments

Mijn verhalen

Subscribe

Erkenning, de kers op de taart

by | sep 21, 2023 | System Life Hacker | 0 comments

credits Svetlana Strepanova
Erkenning ontvangen en geven is een proces waar ik nog elke dag in groei. Erkenning is lang een streefdoel geweest in mijn leven. Ik hoorde nergens thuis. Zo leefde ik bijna 35 jaar. Ik begreep niet wat erkenning was. Ik voelde me diep vanbinnen “oerslecht“. “Ik was als koffieboon in een wereld vol lichte mensen gevallen.” Ik ruik anders dan zij, mijn stemkleur is anders, ik voel anders, ik denk anders. Ik Ben anders.
Lang vertelde ik mezelf, “je bent ok“. Toch drong het niet door tot in elke cel van mijn wezen. Die erkenning was een doorn in mijn oog. Ik zag hoe anderen iets kregen wat hun vervulde, waarvan hun systeem in rust kwam. Ik begon mijn kruistocht naar de ‘heilige graal’.  Wat voelde vaak een gevecht om met mensen te communiceren. Ik kon in veel gevallen niet in dezelfde richting kijken dan mensen om me heen. Ik kon niet alles verklaren wat ik deed en voelde. Ik leefde het leven, ik stelde het niet in vraag zoals de meeste mensen om me heen.
Ik kon dat niet vertalen in woorden die  ik dan in een gesprek kon gebruiken. Het was een voelen, een weten, een gewaarworden.  Dit onvermogen om een woordenschat te vinden, werd zo sterk dat ik ging geloven dat wat ik voelde, ervaarde, wist er niets toe deed.
Een introjectie (overtuiging die ik helemaal verinnerlijkt had) die een grote impact op mijn leven heeft gehad. Ik streefde in groepen, in relaties, in mijn ouderschap naar een manier om belangrijk te zijn. Belangrijk genoeg om in iemand zijn agenda te passen, of gewoon om even een kwartier bij stil te staan.
Toen ik na 10 jaar werken en zelfstandig leven vanuit deze drivers thuis bleef om voor 2 kleine kinderen te zorgen, werd de stilte heel groot. Er stortten veel muren in en maskers vielen af. Veel dagen sprak ik niemand van 9u ochtends tot 17u in de namiddag. Ik praatte tegen de baby, tegen de lege stoelen en tegen alle delen van mijZelf. De nachten waren onderbroken, de borstvoeding vroeg zijn inspanning, emotioneel leeg. Een vermoeidheid die als een wolk sluimerend bleef hangen. Vanuit een diepe nood aan belangrijk zijn en nodig zijn in het geheel, kon ik geen grenzen aangeven, als ik ze dan zou kunnen voelen hebben. Ik verdween in het moederschap.
Enige jaren later in mijn leven ontdekte ik dat ik belangrijk voor was voor mijn gezin.  Ik was nodig. Het gevoel om nodig te zijn, belangrijk te zijn, onmisbaar te zijn, startte een diep helingsproces.
13 jaar later zijn mijn kinderen niet langer mensen die mij nodig hebben. Het zijn mensen die belangrijk zijn in mijn leven zoals ik belangrijk ben in hun leven. Ik deel mijn wijsheid en liefde in allerlei vormen op maat van elk kind. Ik ben hier om hun te laten floreren, hun dromen helpen verwezenlijken, te leven samen en te genieten samen met elkaar. Mijn kinderen vervullen mijn leven vanuit wie ze zijn. Ik heb hun niet meer nodig om waardevol of belangrijk te zijn.
Een valkuil van ouders is dat ze niet een ouderrol opnemen, maar een vriendrol, een grootouderrol, een rol als baas of meerdere…  Ouder zijn vraagt dat je volwassen kan zijn. Dat jij meeleeft met je kind. Je bewaakt grenzen, leert hun met het leven omgaan. “Neen” ontvangen en “neen” nemen. Je leer hen wanneer het geheel belangrijker is dan zij en wanneer ij belangrijker zijn dan het geheel. Ouder zijn voor mij is een toestand waarin jij verbinding hebt met jeZelf. Je doet geen ouder, je bent een ouder. Zo leer je kinderen niet om af te wassen omdat het een taak op een lijst is (en misschien soms voor jou te zwaar), je leert hen deel zijn van een samenleving. Je leert hen dat er grenzen zijn, taken zijn en dat beiden met plezier mogen ervaren worden.

Lezing verbindend opvoeden!

Kom luisteren naar mijn lezing in To Be Kempen 29/9/2023 om 19u30 aan €7.

Schrijf in!

Erkenning is iets wat mensen in hun leven missen. Het ouderschap van de voorbije generatie was gefocust op overleven en opbouw van een maatschappij. Godzij dank.

Dat mag anders zijn nu. Ouders en kinderen mogen verbinden en terug als atoom van een maatschappij functioneren.

Erkenning is mensen die communcieren vantuit de intentie om samen jou een bepaald doel te behalen of een gemeenschappelijk verhaal te schrijven. -Usha Deurinck

Gisteren werd ik uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Een oudere dame (ouder dan ik bedoel ik) zei: “Ik zag wat jij doet op jouw website en ik vroeg me af hoe jij dit in deze functie wilt inzetten. Ik weet dat de collega’s op basis van jouw cv geen kans zouden geven omdat je geen ervaring hebt. Ik ben nieuwsgierig of jouw levenservaring voldoende ervaring kan zijn om deze functie uit te oefenen.”

Ontroerd, geraakt en gedragen door het leven stapte ik op de bus naar huis. Ik doe er toe voor het geheel, voor mezelf en het leven. Na 33 jaar, is dat een kers op de taart.

Dankbaar, startte mijn dag vandaag.

LSH (Life System Hack) zijn die manieren om jouw overlevingsstrategie te transformeren naar een systeem waarin jij door jouw uniek zijn het allermooiste van jeZelf aan de wereld mag geven.

Wat kan jij doen om jouw leven de unieke boodschap te laten zijn voor de wereld?

Hartelijke groet en magische Vrij(e)dag

De Magie leeft in jou,

Usha Deurinck

Submit a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *